تورهای کودکان
در روانشناسی کودکان، آموزش مبحث بسیار مهمی است. یادگیری صحیح و اصولی با تاثیر از یادگیری اجتماعی صورت میپذیرد.
در روانشناسی کودکان چند اصل مهم وجود دارد. اینکه کودکان با هم فرق دارند و کودکان زمانی یاد میگیرند که آن موضوع منطبق با نیازشان باشد در این بین سفر رفتن میتواند نقش مهمی را در آموزش و رشد کودکان ایفا کند.
نیازهای انسانها متفاوت است و در اکثر مواقع آنها قابل رویت نیستند. این نیازها که در کودکان از اهمیت بیشتری برخوردار هستند در کیفیت زندگی حال و آینده آنها تاثیر گذار خواهد بود.
تواناییهایی که در کودکان باید رشد و ارتقاء یابد به چند دسته تقسیم میشوند:
- مهارتهای زبان(بیان و دریافت)
- مهارتهای اجتماعی
- مهارتهای حرکتی
- مهارتهای خودیاری
این مهارتها را میتوانید در یک سفر هیجان انگیز که به صورت خلاقانه برای کودکان برنامه ریزی شده است به صورت عملی آموزش دهید.
با توجه به نوع نگرش انسان به طبیعت که به دو دسته سلطهگر و تعاملی تقسیم میشود، هرچقدر ما به سمت نگاه تعاملی پیش برویم بهبود عملکرد در زندگی خصوصی و اجتماعیمان افزایش پیدا میکند.
به طور کلی اگر بخواهیم هر یک از این دو مورد را توضیح بدهیم در نگاه سلطهگر انسانها بسیار مصرفگرا و مسلط به طبیعت هستند و شیوه رقابتی را پیشه کردند و در نگاه تعاملی انسان مالکیت جمعی بر طبیعت و هماهنگی با آن را سر لوحه قرار میدهند. در این نوع نگاه مراقبت از طبیعت در واقع مراقبت از زندگی است.
برنامهریزی برای یک سفر طبیعت گردی در راستای طبیعت و زندگی سالم، میتواند آموزش صحیح مهارتهای زندگی، آغاز و شروع آیندهای روشن برای کودک باشد.
در کودکان 7 هوش مهم وجود دارد که به وسیله آموزش باید رشد و ارتقاء یابد
یک سفر طبیعتگردی میتواند باعث رشد آنها در کودک گردد. این هوشها عبارتنداز:
- هوش تصویری، فضایی (تجسم تصویر، نقشه خوانی، نقاشی)
- هوش کلامی، زبانی (خواندن، نوشتن، ادبیات، تحلیل)
- هوش منطقی، ریاضی (حل مساله، فرضیه سازی)
- هوش اندامی، جنبشی (ورزش، حرکت)
- هوش موسیقیایی (درک و تولید)
- هوش درون فردی (احساسات و شناخت آن)
- هوش برون فردی (شیوههای ارتباط، کار گروهی)
